terasToen wij om zes uur opstonden was het zo stil dat het leek
alsof wij de enige waren waarvoor de dagtaak al begonnen was.
Heel uit de verte kwam een zwak hanengekraai. In het westen
dreven enkele wolkjes bijeen die op dezelfde plaats stil bij
elkaar bleven. Het was het begin van zo'n stille, nevelige
herfstmorgen waarop de rustige intimiteit van de nazomer zich
maximaal presenteert. De torenhaan van de St.Martinuskerk kreeg
van de opkomende zon af en toe een gouden aaiing. Gisteren namen
enkele gasten een groot boeket van die grote bruine rietsigaren,
duilen, lampenpoetsers of hoe zij verder in de volkmond ook mogen
heten, voor ons mee. Langs de vaart naar de grote plas heffen de
fluwelen cilinders zich, temidden van al die andere glorie van
september, met tientallen tegelijk op.
Zonder overdrijven vinden wij het poldervaartje achter DE SCHEVE
SCHAATS, een van de mooiste van het gebied. Het zit er boordevol
met allerlei vertegenwoordigers van het waterminnend
plantenleger. Alles slingert en windt zich door elkaar;
fonteinkruid, hoornblad, blaasjeskruid, waterpest en
waterranonkel; het is een grote wirwar. Het drukke bezoek van de
laatste dagen verrast ons niet. Iedereen wil nog even genieten
van de pracht van september. Vele inwoners van het dorp gaan in
de maand september op zoek naar bramen. Het is nauwelijks te
geloven hoeveel er in het plassengebied te vinden zijn. En groot
ook; soms wel drie centimeter lang en twee centimeter dik,
heerlijk zacht en zoet.
Onze keukenmeester heeft er nauwelijks de tijd voor. Zijn aandacht is van geheel andere aard. Hij sleept de ene pan met verse Zeeuwse mosselen na de andere aan. Geen wonder, in witte wijn gekookt en voorzien van een garni bestaande uit verse kruiden en groenten is het ook een zeer bijzondere delicatesse. Sedert een dag of tien komt elke dag 'Sorry' met haar gezinnetje even langs. Na gebruik van wat 'versnaperingen' verdwijnen ze dan weer richting plas. Vanmorgen gebeurde er echter iets heel bijzonders. Nadat zij met opvallend veel nerveuze beweginkjes waren weggezwommen hezen zij zich aan de overkant op de akker, beenden vervolgens wat heen en weer en gingen toen met veel gekwek, met hun borst naar onze richting, in een soort houding staan alsof ze zeggen wilden: "Bedankt en tot ziens beste vrienden van DE SCHEVE SCHAATS". "Kwie-iek", was ons antwoord hetgeen volgens ons zoveel moest betekenen als: "Het gaat jullie goed!" . Enkele tientallen zwaluwen die zich langzaam gereed gingen maken voor de grote afreis zaten vanaf de nok van het dak toe te kijken.
de Scheve Schaats/ ( Copyright sept 1996 de Scheve Schaats) ververst op 4-10-1997