terasJUNI
Ankeveen is volgens onze plaatselijke historicus meer dan duizend jaar oud. Van de zestiende tot de in het midden van de negentiende eeuw werden de weilanden afgegraven voor de winning van turf. De omliggende steden Naarden en Weesp konden voor hun industrieën en huisverwarming deze vorm van energie goed gebruiken Het oude 'Gooiersbos' was inmiddels reeds verstookt en het vervangende materiaal 'turf' kwam dan ook als geroepen. Wat voor de Ankeveners tenslotte overbleef was een grote watervlakte waarin het bestaan moeilijk was. Aardolie en aardgas hebben tegenwoordig de fossiele brandstof 'turf' nagenoeg uit ons bewustzijn weggevaagd. Toch zal menigeen onder ons nog de geur in herinnering kunnen roepen van de turven die onze ouders of grootouders 's-ochtends de woonkamer binnendroegen om er de kachel mee aan te maken. Tegenwoordig gelden de Ankeveense plassen als een van de mooiste natuurreservaten Nederland. Voor iedereen die het maar zien wil kun je vanaf het terras van DE SCHEVE SCHAATS dit schoons allemaal aanschouwen. De brede poldervaart is in deze maand begroeid met penningkruid, blanke bekertjes van ranonkeltjes, krabbescheer, roze piramidetjes van waterviolier en waterklaver. Hier en daar is een hoekje met een paar waterlelies, een stuk of wat plompen, een handvol paarse moerasdoorns en een pol blauwe vergeet-mij-nieten te bespeuren. Ook de 'lampen' van de gele lis branden in deze tijd van het jaar nog steeds. In het riet nestelt de gors, de rietzanger en de karekiet.
Met het voorjaar in zijn hoofd is onze keukenmeester deze maand in een volledige feeststemming. Met een Osso Bucco (kalfschenkel) gesmoord in witte wijn en verse pommodori tomaten afgemaakt met gremolata (geraspte citroen schil) maakt hij het feest van de lente compleet. Toen wij gisterenavond vanaf het terras de zon boven het polderland zagen ondergaan kwam plotseling 'Sorry' met haar kroost uit het niets aangepeddeld. Kennelijk was er het een en ander voorgevallen in haar gezinnetje. Er zwommen nog maar vier halfvolwassen kuikens rond haar heen. Zenuwachtig klom zij het terras op. Met spetterende kwekgeluidjes en korte snavelsteekjes probeerde zij haar lotgevallen van de afgelopen dagen te vertellen. Wij keken haar begrijpend aan en antwoordden: kwie-iek!, kwie-iek! Waarmede wij de Schepper wilden toedichten:
Oh……..goede Heer die alles wist te geven laat 'Sorry' toch haar moederschap beleven, Neem ze in liefderijk mededogen niet alle zeven Maar laat er toch minstens 'eendje' leven.
JV/180897-06
de Scheve Schaats/ ( Copyright sept 1996 de Scheve Schaats) ververst op 4-10-1997